Chirurgia stomatologiczna
Dziś to nie tylko usuwanie zębów, ale również chirurgia przyzębia, endodoncja, implantologia czy zabiegi umożliwiające wykonanie uzupełnień protetycznych. Chirurgia stomatologiczna jest dziedziną medycyny zajmującą się operacyjnym leczeniem jamy ustnej oraz twarzoczaszki.
W naszym gabinecie powszechną praktyką jest wykonywanie zabiegów w powiększeniu z użyciem lup czy też mikroskopu zabiegowego. Większość zabiegów wykonujemy w znieczuleniu miejscowym, wykorzystując do tego najnowsze systemy anestezji, łącznie ze znieczuleniem komputerowym.
Chirurgia “dziś” to przede wszystkim zabiegi jak najmniej traumatyczne, oszczędzające tkanki, to chirurgia dbająca o jak najlepsze gojenie pacjenta, chirurgia która stara się przewidzieć i nie przeszkadzać dalszemu leczeniu pacjenta.
Najczęściej wykonywane zabiegi chirurgiczne
Ekstrakcja zęba potocznie zwana “wyrwaniem zęba” polega na usunięciu zęba z zębodołu przy użyciu specjalistycznego instrumentarium. Wskazaniem są stany chorobowe nieodwracalne – uniemożliwiające dalsze leczenie zachowawcze. Każda ekstrakcja powinna zostać przeprowadzona w sposób możliwie atraumatyczny, zarówno dla tkanek miękkich (dziąsło) jak i twardych (kość). Procedury te mają znaczny wpływ na proces gojenia jak i dalsze etapy leczenia. W zależności od ilości i kondycji tkanki kostnej pozostałej po ekstrakcji zęba zdarza się możliwość natychmiastowej implantacji. Zawsze jednak należy zabezpieczyć miejsce po usuniętym zębie, aby możliwa była w przyszłości rekonstrukcja uzębienia.
Jest to zabieg, dotyczący zębów które ze względu na swoje położenie pozostały w kości nie będąc widocznymi w jamie ustnej. Dotyczy to najczęściej “ósemek”, kłów w szczęce , czy zębów dodatkowych. Usunięcie zęba zatrzymanego wymaga znacznie lepszego przygotowania, np.: w oparciu o diagnostykę TK oraz większą ilość czasu. Wskazaniem do usunięcia zębów zatrzymanych są: planowane leczenie ortodontyczne, ucisk na zęby sąsiednie powodujący resorpcję korzeni, czy torbiele zębopochodne. Jest to zabieg o znacznym stopniu trudności, obarczony większą ilością możliwych powikłań, ze względu na usytuowanie zęba, oraz mogące wystąpić nieprzewidziane trudności śródzabiegowe.
Zabieg dotyczy głównie kłów. W przypadku nieprawidłowego kierunku położenia zawiązka zęba, urazu, lub zbyt wąskich szczęk zachodzi konieczność sprowadzenia ortodontycznego zęba do łuku. Wykonuje się to w znieczuleniu miejscowym odsłaniając koronę zęba i przyklejając zamek ortodontyczny. Dzięki siłom ortodontycznym ząb taki ma szansę znaleźć się w łuku. Kluczową sprawą w tego typu zabiegach jest dokładna diagnostyka – TK.
Hemisekcja – to zabieg dotyczący zębów trzonowych polegający na separacji i usunięciu części korony i korzenia zęba z toczącym się nieodwracalnym stanem zapalnym. Pozostałą część zęba po przeleczeniu kanałowym i wzmocnieniu wkładem koronowo-korzeniowym zaopatruje się koroną protetyczną.
Radektomia – to odcięcie i usunięcie jednego z korzeni wielokorzeniowego zęba, najczęściej górnego trzonowca, którego jeden korzeń jest przyczyną powstawania stanu zapalnego podczas gdy pozostałe korzenie nie budzą zastrzeżeń i rokują dobre utrzymanie zęba. Pozostała część zęba wymaga przeleczenia kanałowego i najczęściej wzmocnienia wkładem koronowo-korzeniowym i koroną protetyczną.
Zabiegi hemisekcji i radektomii to często zabiegi pozwalające uratować zęby “spisane na straty”.
Leczenie kanałowe jest obarczone dużym ryzykiem powikłań wczesnych (podczas leczenia), i odległych (po kilku miesiącach czy latach od przeprowadzonego leczenia). Do najczęstszych powikłań należą:
– złamanie narzędzia w kanale,
– znaczne przepchnięcie materiału wypełniającego poza wierzchołek
– niedopełnienie kanału
– brak możliwości opracowani kanału korzeniowego
Powikłania odległe to np.:
– ziarniniaki
– torbiele
– ropnie okołwierzchołkowe
Jeżeli nie istnieje możliwość ponownego leczenia kanałowego jedyną słuszną terapią jest zabieg resekcji wierzchołka korzenia.
Wskazania do resekcji to:
– duże zmiany okołowierzchołkowe (powyżej 10 mm)
– zęby ze zmianami okołowierzchołkowymi niemożliwe do leczenia kanałowego na skutek zaopatrzenia ich w estetyczne i funkcjonalne prace protetyczne.
– zęby martwe, nie leczone endodontycznie, które przez lata nie dawały dolegliwości bólowych ze zmianami okołowierzchołkowymi w postaci ziarniniaków, torbieli czy ropni. Zęby resekowane powinny uprzednio zostać przeleczone kanałowo. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. Polega on na nacięciu śluzówki w okolicy resekowanego wierzchołka korzenia, wycięciu okna kostnego, odsłonięciu i odcięciu wierzchołka korzenia. Okolica zostaje wyczyszczona, kanał wypełniony wstecznie, a ubytek kostny zabezpieczony.